Alles simpel houden op de dijk bij Sint Anna Parochie

Een nieuwe ontmoeting op mijn transformatiepad bracht me van het gebaande pad af. Het is steeds meer loslaten. De grootste les in transformatie. Onderweg in de auto denk ik nog even terug aan de eerste etappes op mijn transformatiepad. Denkend vanuit een structuur over hoe ik de wandelingen op het pad zou gaan aanpakken. Het geeft maar weer aan hoe gemakkelijk het is om vanuit structuren te werken. Dat lijkt houvast te geven.

Vandaag wandel ik met Dietske Bouma. Via LinkedIn heeft ze zich aangemeld voor een korte etappe op de dijk van Sint Anna Parochie. Als ik aankom, is de thee klaar en drinken we eerst heerlijk Moringa-thee in het zonnetje. Het is vandaag windstil, zonnig en op deze novemberdag aan de dijk nog bijna 15 graden. Zodra we zitten, is het een openhartig gesprek over wat het leven tot nu toe heeft gebracht en over de toekomst.

Dietske werkt als freelance adviseur (o.a. inspiratiebijeenkomsten) en kwartiermaker in het sociaal domein. Mooie verhalen hebben we op deze zonnige dag gedeeld. Ook over de tijd waarin je werkte als aanjager voor de vernieuwing van het welzijnsbeleid en de gebiedsteams in Leeuwarden (initiator van de Amaryllisbeweging en de school als werkplaats). Vol passie vertel je over deze tijd en hoe je deze hebt losgelaten. Alles simpel houden, doen wat nodig is. Dat lijkt in onze wereld vol van macht en systemen in tijden van transformatie de echte uitdaging. Je bevlogenheid komt vanbinnen uit. Naast het delen van werkprocessen in relatie tot transformatie hebben we het ook op een meer spirituele wijze over de tijdsgeest waarin we leven. 

Bij de eerste wandelingen dacht ik nog heel erg aan transformatie in relatie tot het sociale domein. Nu merk ik steeds vaker dat het gaat over jezelf. Hoe je jezelf staande kunt houden en je kunt verhouden tot tijden van verandering. Jouw spirituele kant weet mij te raken. Je geeft inzichten hoe we allemaal verschuiven naar een nieuw paradigma, een nieuw nu waarbij we overgaan van een derde dimensie naar de vijfde dimensie. Meer kijk op afstand. Niet alleen naar jezelf, maar naar het leven. Meer onvoorwaardelijk aanwezig zijn, het ego wat temperen en meer vanuit het hart voelen. Het moet allemaal nog wat landen, maar ons gesprek heeft mij geraakt en persoonlijke inzichten en inspiratie meegegeven.

Onderweg terug naar Leeuwarden hoor ik een interview met Rob de Nijs over zijn afscheidsalbum. Het nummer "Wat Als Later Nu Is" raakt ook een deel van ons gesprek vandaag.

"Wat Als Later Nu Is"

Dietske, bedankt voor deze mooie ontmoeting!

 

Wandel maar .....

5 januari 2020 Etappe Winsum - Groningen

Met het nieuwe jaar weer ruimte voor een afspraak op mijn transformatiepad. Vandaag de etappe Winsum-Groningen. Ik wandel vandaag met Arie van der Stelt (manager UWV) waar ik een aantal jaren geleden een aantal maanden mee heb samengewerkt. Elkaar echt leren kennen doen we vandaag. Als we starten in Winsum zonder routebeschrijving is het eerst even zoeken naar de route. Het is niet koud, wel mistig maar dat heeft ook iets in die eerste week van januari. Prachtige thema’s passeren vandaag: je inzetten voor de gemeenschap, de zakelijke wereld versus de sociale wereld, je kruisje meedragen, spirituele momenten van impact, verdriet, leven, en de wereld verkennen. Het transformatiepad heeft een helend karakter vandaag. En ook dat is transformatie. Een ontmoeting met een manager met een groot sociaal hart maar vooral mens is, die luistert en mooi kan vertellen.

Ook staan we even stil, als ons de weg wordt gevraagd naar Garnwerd. Een echtpaar ruim in de 80, onderweg naar het café voor een kop koffie (dat wij hebben gemist). Na een gesprekje zegt de man tegen de vrouw: kom, Grietje, we moeten verder en tegen ons zegt hij warm en liefdevol: tja, als ze begint te praten is ze net een grammofoonplaat. We kijken ze na en ik dacht: dat moet echte liefde zijn. Daarna missen we zelf het stickertje van het Pieterpad, maar ach de afslag die we missen laat mij vandaag weer zien dat het gewoon gaat om het hier en nu, tussen Winsum en Groningen vandaag. Arie, bedankt voor deze mooie dag! We kletsen nog even na...Vaya Con Dios.

Wandel maar

In de mist

Tussen Winsum en Groningen

Met de komst van een nieuw decennium

Het pad achter ons

Troostend en koesterend

Dat wat was

En is vandaag

Wandel maar

En luister en kijk naar elkaar

Als vrienden

Bij een mooie zonsopgang

Wachtend op

de zonsondergang

naar dat wat was

en is vandaag

Wandel maar

“Ergens fiducie in hebben”

Etappe Venlo naar Neer

In de aanloop van elke etappe is het altijd belangrijk dat je er vertrouwen in hebt. Maar waarin dan, een goede afloop, een mooie route, een match of mooie inzichten? Zo kun je wel door gaan. Daar dacht ik aan toen ik het schip de Fiducie voorbij zag varen op de Maas. Wat in deze etappe “ergens  fiducie in hebben” betekent, kom ik later op terug. In deze etappe loop ik langs de Maas van Venlo naar Neer met Evelien Buynsters. De originele etappe volgens het Pieterpad loopt langs de andere kant van de Maas maar deze wandeling op het transformatiepad heb ik gekoppeld aan een ander mooi initiatief “een rondje Nederland”.

Een aantal weken geleden luisterde ik op een avond naar radio 2. Hier hoorde ik een interview met Evelien. Ik werd meteen gegrepen door haar unieke verhaal. Ook door overeenkomsten in ons wandelinitiatief was een afspraak dus snel gemaakt. Evelien loopt in drie etappes een rondje Nederland, zo’n 1650 kilometer, waarbij ze bij vaak bij onbekenden overnacht. Dapper, ik vind mijn transformatiepad ook een avontuur maar dat van haar mag er zeker ook zijn. Het gaat zo over los komen uit structuren, loslaten en dingen doen waar je blij van wordt.

Het is mooi om te zien dat er naast de urgente zaken in je rugzak, je er ook voor kiest om dingen mee te nemen waar je blij van wordt. Zo hangt er een Ukelele aan je rugzak. Ook maak je elke dag een foto van iets wat je een blij en goed gevoel geeft. Het is een manier om

je bewust te zijn van het hier en nu en datgene wat de omgeving te bieden heeft. Je geeft hierbij aan dat dit ook het bed kan zijn of de kamer waarin je je voor een bepaalde tijd in terug trekt. Op sommige momenten in het leven kan dat misschien datgene zijn waar je blij van wordt. Hierbij is het belangrijk je eigen tempo te volgen en niet die van een ander. Hier gaan we vaak aan voorbij. Dit herken je ook in de hulpverlening. Voor je het weet zit je in het tempo van de ander. Soms omdat de ander het wil of omdat je voor een ander meerdere ballen omhoog wilt houden. Je levensles is dat gedachten niet zijn wie je bent, dat je altijd keuzes hebt. Het hoeft niet groot te zijn, in je eigen tempo, maar kom in beweging. Durf daarbij ook eens iets te doen wat buiten je comfort zone ligt. Ik moet even denken aan de filosoof Aristoteles. Voor ieder mens geldt een eigen persoonlijke maat. Hiervoor geeft hij tips en in jouw verhaal vandaag herken ik zeker een aantal.

1. Keer je af van wat het meest van het midden is.

2. Ga na waarnaar je het sterkst geneigd ben en ga dan in de tegenovergestelde richting.

3. Zoek de persoonlijke balans, leun dan eens naar de ene richting en dan eens naar de andere.

4. Is er geen keus voor het midden, kies dan de beste koers.

5. Hoed je voor het aangename (dit mag wel, maar het gaat om balans).

Aristoteles staat voor balans met een menselijke maat, waarbij je gevoelvol keuzes maakt.

Jij hebt de keuze gemaakt om rond te reizen. Je hebt het een naam gegeven: de reizende gevoelsfotograaf. Daarbij zeg je: “nu pas ik in een hokje”. Maar je hebt wel je eigen hokje gecreëerd en dat maakt nieuwsgierig. Ik voel hierin de behoefte aan de ruimte die je nodig hebt. Ik zou het zeker een creatieve ruimte noemen. Het leuke is dat jouw hokje niet te definiëren is. Volgens mij gaan er echt alleen nog meer mooie dingen ontstaan. In je eigen tempo. Soms een beetje buiten je comfort zone. Het zijn altijd dingen waar je blij van wordt. Wanneer we op een bankje zitten met de wind wapperend door onze haren en met het uitzicht op de Maas luisteren we naar je favoriete muziek. Het is muziek van Fia. Ik herken je in de tekst:

And though I may not see the path ahead, I am confident,

I’m taking one step at the time,

I put my heart out on the line

And it will be no hell of a roller coaster

But I am ready to shine

Ready to shine

Je straalde vandaag. Je kunt zeker het vertrouwen hebben in jezelf. Ik neem mooie woorden van je mee op mijn transformatiepad. Ook ik heb te maken met een eigen tempo, vertrouwen, keuzes en de balans. Na vandaag heb ik er zeker fiducie in! Stap voor stap, net als vandaag! Bedankt Evelien, en veel succes met je rondje Nederland.