"Commitment is een act, not a word".

23-8-2018         Etappe Hardenberg – Ommen

Op deze etappe ontmoet ik René Boom. Vier jaar geleden hebben we elkaar ook op een etappe van het transformatiepad ontmoet. Destijds was je werkzaam bij Humanitas DMH. Een aantal maanden geleden las ik op LinkedIn in je update dat je met pensioen bent gegaan. Een behoorlijke transformatie en je update triggerde mij dan ook, want hoe doe je dat, met pensioen gaan als je altijd zo vanuit het hart hebt ingezet. Die passie vervulde je veelal binnen directie en managementfuncties in organisaties voor de kwetsbare mens. Hoe laat je het los: je ambitie, het verschil willen maken, het werk wat voor jou ook van grote betekenis is geweest.

Als we bij het station Hardenberg starten, lopen we volgens ons al snel op route. Maar na een aantal kilometer blijkt dat we niet richting Ommen lopen maar richting Coevorden. Wat doen we, kiezen we voor deze etappe of toch maar terug. Uiteindelijk is het een voorbijganger die ons een goede tip geeft om weer snel op de oorspronkelijke route te komen. Heerlijk geen Google maps, maar gewoon net als vroeger. Iemand uit de buurt vragen heeft toch echt zijn voordelen. Het is prachtig wandelen in het Vechtdal richting Rheeze.

We spreken over de rol van werk in je leven. Centraal staat daarin ‘van betekenis willen zijn vanuit waarden waarmee je je hebt kunnen identificeren’. De waarden van Humanitas DMH, ontwikkeling en invulling van eigen regie, verantwoordelijkheid voor onszelf en andere mensen, je gelijk voelen aan en verbonden voelen met andere mensen in de samenleving. Dit heb je weten te omarmen als geen ander. Werk staat erg centraal in ons leven. In de existentialistische filosofische stroming lees ik meer over het mensbeeld. Als mens kun je je eigen waarheden en levensinvulling bepalen. Het existentialisme onderzoekt wat het voor mensen betekent om te bestaan. Het antwoordt op die vraag met volgende kernidee:

het bestaan (de existentie) is aan de mens gegeven zonder vooraf gegeven invulling of bepaling van dat bestaan (zonder vooraf gegeven essentie).

Dit betekent: er is geen vooraf gegeven doel of zin van het menselijk bestaan. De mens is ongevraagd "in de wereld geworpen" zonder dat hij weet waardoor of waarom. Hij kan enkel vaststellen dat hij bestaat ("een existentie heeft") zonder dat hij de oorsprong of de zin van dat bestaan kent. De mens kan die zin ook niet afleiden uit vaststaande waarheden, vooraf gegeven inhouden, opgelegde doelen, wezenlijke kenmerken ("essenties") van het bestaan. In het bijzonder er is er geen god die iets aan de mens zou opleggen. De mens moet dan ook zelf een zin geven aan zijn bestaan, een doel stellen in zijn leven.

Sartre drukt dit uit met volgende term: de mens moet zelf voor zichzelf "een project" uitdenken. Of nog anders uitgedrukt: hij moet zich "engageren" voor iets. De mens kan inderdaad zelf zijn levensproject ontwikkelen, want hij is vrij. Dit verwijst naar het mensbeeld van het existentialisme. Vanuit deze filosofie werd de mens niet langer begrepen vanuit wat hij is, maar wat hij doet.

Deels is dit een identificatie met het werk wat je doet. Dat is een groot deel van je leven geweest. Nu is er een nieuwe open ruimte die zich aandient. Je moet je weer leren te verhouden tot die open ruimte. Je zult weer nieuwe doelen gaan stellen.

Hierin mag tijd je vriend zijn, sta het luieren toe en blijf genieten van je kinderen en kleinkinderen. De laatste weken komt het leven soms hard binnen. Dan gaat het niet over het werk, maar zit het groter doel in dit moment omarmen. Deze wandeling vandaag, de mensen om ons heen koesteren en wat we daar mee doen. Een hoger doel is er niet. “Commitment is an act, not a word”  (Jean Paul Sartre) en laat zich zien in alles wat we doen! Dat overstijgt alle transformatieprocessen. René heel erg bedankt voor deze mooie dag.

Bronnen: Over Jean Paul Sartre: Humanistisch Canon