Een nieuwe ontmoeting op mijn transformatiepad bracht me van het gebaande pad af. Het is steeds meer loslaten. De grootste les in transformatie. Onderweg in de auto denk ik nog even terug aan de eerste etappes op mijn transformatiepad. Denkend vanuit een structuur over hoe ik de wandelingen op het pad zou gaan aanpakken. Het geeft maar weer aan hoe gemakkelijk het is om vanuit structuren te werken. Dat lijkt houvast te geven.
Vandaag wandel ik met Dietske Bouma. Via LinkedIn heeft ze zich aangemeld voor een korte etappe op de dijk van Sint Anna Parochie. Als ik aankom, is de thee klaar en drinken we eerst heerlijk Moringa-thee in het zonnetje. Het is vandaag windstil, zonnig en op deze novemberdag aan de dijk nog bijna 15 graden. Zodra we zitten, is het een openhartig gesprek over wat het leven tot nu toe heeft gebracht en over de toekomst.
Dietske werkt als freelance adviseur (o.a. inspiratiebijeenkomsten) en kwartiermaker in het sociaal domein. Mooie verhalen hebben we op deze zonnige dag gedeeld. Ook over de tijd waarin je werkte als aanjager voor de vernieuwing van het welzijnsbeleid en de gebiedsteams in Leeuwarden (initiator van de Amaryllisbeweging en de school als werkplaats). Vol passie vertel je over deze tijd en hoe je deze hebt losgelaten. Alles simpel houden, doen wat nodig is. Dat lijkt in onze wereld vol van macht en systemen in tijden van transformatie de echte uitdaging. Je bevlogenheid komt vanbinnen uit. Naast het delen van werkprocessen in relatie tot transformatie hebben we het ook op een meer spirituele wijze over de tijdsgeest waarin we leven.
Bij de eerste wandelingen dacht ik nog heel erg aan transformatie in relatie tot het sociale domein. Nu merk ik steeds vaker dat het gaat over jezelf. Hoe je jezelf staande kunt houden en je kunt verhouden tot tijden van verandering. Jouw spirituele kant weet mij te raken. Je geeft inzichten hoe we allemaal verschuiven naar een nieuw paradigma, een nieuw nu waarbij we overgaan van een derde dimensie naar de vijfde dimensie. Meer kijk op afstand. Niet alleen naar jezelf, maar naar het leven. Meer onvoorwaardelijk aanwezig zijn, het ego wat temperen en meer vanuit het hart voelen. Het moet allemaal nog wat landen, maar ons gesprek heeft mij geraakt en persoonlijke inzichten en inspiratie meegegeven.
Onderweg terug naar Leeuwarden hoor ik een interview met Rob de Nijs over zijn afscheidsalbum. Het nummer "Wat Als Later Nu Is" raakt ook een deel van ons gesprek vandaag.
"Wat Als Later Nu Is"
