Durven is even je evenwicht verliezen. Etappe 5 op het transformatiepad.

                                                           Søren Kierkegaard (1813-1855) 

Zondagochtend, op weg naar de ruimte van het hoge land van Groningen. Op weg naar een ontmoeting met Ciska Smits, directeur van Stichting Welzijn in Marum. Ik heb haar leren kennen via een oud collega die optrad als verbindingsmakelaar. Dik twee jaar geleden hadden we een gesprek aan de keukentafel over vraagstukken in relatie tot onze studies in Nijmegen en Groningen. Ik aan het eind van de studie en Ciska aan het begin. Het contact was verwaterd en het is leuk om in het kader van het transformatiepad eens bij te praten. Ciska koos voor de etappe Pieterburen - Winsum. Het voelt spannend om het lopen weer op te pakken. Ontsnappen aan de waan van de dag is toch lastiger dan ik dacht. 

De mist hangt laag over het land als we richting Pieterburen rijden. Op het nieuws hoor ik dat de zon gaat doorbreken en dat het een prachtige dag gaat worden. Heerlijk dat we elkaar op deze dag ontmoeten. We parkeren de auto en al snel vinden we de route en lopen we weg van Pieterburen. Een schelpenpad, waar we een prachtige borg passeren. De borg is nagelaten aan een stichting door een echtpaar. Bijzonder hoe dit echtpaar iets heeft doorgegeven aan een volgende generatie. Aan het eind van dit pad hebben we een bijzondere ontmoeting met twee andere Pieterpad wandelaars. Twee mannen uit het zuiden, zo te horen aan de zachte G. We raken in gesprek en als ik hoor dat dit hun laatste etappe is maak ik er een foto momentje van. Ze hebben zes jaar over het Pieterpad gedaan en van alles meegemaakt onderweg. Het gesprek gaat al snel over durven stil staan. Bewust genieten. Mooi hoe de mannen dit met een voorbeeld illustreerden: Hoe lees je de laatste 20 pagina's van een boek? Doe je dit snel of vertraag je en laat je alles in rust tot je komen. We ontdekken samen hoe we hierin verschillen. Ik schrik wel een beetje van mezelf. Ik ben een lezer die de laatste pagina's snel doorleest. Verlies ik hierbij niet de essentie, bewustzijn van dat wat ik gelezen heb? Zo komt het gesprek op transcendente meditatie en de positieve bijdrage die deze meditatie vorm kan hebben om een zuiver bewustzijn te ontwikkelen. Wat ik ervan meeneem is dat we in deze tijd van transformatie er goed aan doen om af en toe stil te staan om echt aanwezig te zijn in het hier en nu. We bespreken of het überhaupt nog mogelijk is in deze snelle wereld die steeds meer van ons vraagt. Ciska illustreert mooi hoe de kinderen van nu steeds meer moeten om mee te kunnen doen. Het moeten wat we als samenleving samen creëren. Waarin er steeds meer keuzes zijn en we ons zelf de vraag kunnen stellen; wie maakt deze keuze? Wij zelf of de ander? De wereld waarin we onszelf neerzetten via selfies. Is dit stilstaan? Dit is vooral het stilstaan bij de ander. Zien we ‘verschil als kans’ of wordt het steeds lastiger om je te onderscheiden. Selfies als een roep om waardering en erkenning waarbij we ons zelf als een product in de markt zetten. Juist dit product denken zullen we moeten loslaten in dit transformatieproces. Hoe maakbaar is onze samenleving vanuit dit product-denken? Dit product is ook gebakken lucht. We voelen allemaal de druk van deze tijd waarin we zekerheden waarop we gebouwd hebben moeten loslaten. Met zekerheden verliezen lijken we de controle te verliezen. Een gevoel van angst overheerst. Er ontstaat een spagaat. Enerzijds hebben we juist creativiteit en flexibiliteit nodig om tot iets nieuws te komen anderzijds zoeken we nieuwe zekerheden. Door ons gesprek kwam ik terecht bij de Søren Kierkegaard, 19e-eeuwse Deense theoloog en filosoof. Volgens Kierkegaard leven de meeste mensen niet hun eigen leven maar die van de andere. Mensen moeten niet steeds in vergelijking met de andere willen leven. Het gaat ook om het je bewust verantwoordelijk voelen. Niet teveel willen kiezen om maar weer ergens aanwezig te zijn of de dingen te doen die de ander doet maar de vrijheid om echt te kiezen vanuit jezelf. Dat betekent volgens Kierkegaard, evenwicht verliezen, duizeligheid, angst voor het onbekende. Dus Ciska, ons gesprek over verschil als kans vraagt dus moed. Om ons te onderscheiden om echt nieuwe dingen uit te proberen. Angst is de duizeligheid van vrijheid om te durven kiezen voor iets nieuws! In dit transformatieproces is het dus belangrijk om niet de gebaande paden te nemen maar ook als gemeentes keuzes te maken die passen bij de lokale omgeving. Contact maken met de mensen waar het om gaat in dit transformatiedebat. Waarbij er duizelingen zijn en dat het de kunst is om dit te delen en open te staan voor lokale initiatieven en kwetsbaarheden.

Een prachtige wandeling over het hoge land was het vandaag. De ruimte, het licht op de vlakte die telkens veranderde heeft ons vandaag weer prachtige inzichten opgeleverd. Dachten we in de vroege ochtend dat de mist zou blijven hangen, kwam de zon later toch nog onverwacht prachtig door. Om met Kiekegaard af te sluiten:

Durven is even je evenwicht verliezen,

Niet durven is uiteindelijk jezelf verliezen.

Meer lezen:

Kierkegaard, S. Het begrip Angst. Budel: Damon B.V.

We can be Heroes, just for one day – Etappe 4 op het transformatiepad

Nadat we deze etappe een aantal weken geleden hebben uitgesteld vanwege de warmste zomerdag van het jaar is het opnieuw spannend of deze door kan gaan. Het weer is onbestendig en op deze zondag hebben we te maken met orkaan Bertha. Vandaag wandel ik met mijn LinkedIn- connectie René Boom. Als we een dag voor de wandeling bellen dan vraag je mij: ‘kan ik je verleiden om vroeg te beginnen? Dan hebben we de meeste kans op een droge tocht’. Nu ben ik een avondmens en heb ik op zaterdagavond een afspraak op een lokaal popfestival. Maar transformatie is het overgaan van de ene vorm in de andere vorm dus enthousiast zeg ik ‘ja, natuurlijk starten we vroeg’. Als op zondagmorgen de wekker gaat om zeven uur en ik in de auto stap, zingt David Bowie ‘We can be Heroes just for one day!’. Ik moet glimlachen, ik ben benieuwd. Als orkaan Bertha maar geen problemen gaat brengen. 

Wanneer we elkaar zien en in gesprek raken, zitten we meteen volop in het thema. We kennen elkaar vanuit het netwerk in Groningen. Het is alweer enige jaren geleden dat we samenwerkten rondom het beleidsprogramma Zorgen voor Morgen van de gemeente Groningen. Jij als bevlogen manager, voorzitter van een plangroep om lokale samenwerking rondom wonen, welzijn en zorg vorm te geven. Een geweldige tijd waarin we worstelden met gezamenlijke vraagstukken rondom wonen, welzijn en zorg. Je geeft mooi weer dat het samenwerken rondom de Steun- en informatiepunten (Stips) succesvol werd doordat we met een aantal bevlogen mensen een visie deelden. Een ontwikkelproces waarbij van te voren geen eenduidige antwoorden te vinden waren. Iets nieuws ontwikkelen kent van te voren geen vaste criteria. Je geeft hierbij mooi aan dat altijd ‘aandacht’ voor het proces belangrijker is dan je meteen te richten op het resultaat. We zijn in dat proces op zoek gegaan naar nieuwe mogelijkheden, waarin we tijdens het proces ook weerstanden hebben ervaren. Weerstanden van organisaties om iets van de eigen identiteit los te laten. Om los te laten en een andere bril op te zetten. Dat is iets wat transformatie kenmerkt.

Prachtig is je transformatieverhaal over hoe je jouw kinderen hebt willen meegeven niet meteen vast te raken in rollenpatronen. Creatief heb je dit destijds vorm gegeven door de verhalen van Jip en Janneke te transformeren. Waar Jip stond las jij Janneke en waar Janneke stond las jij Jip. Ik kon het niet laten om vandaag een boek van Jip en Janneke van de zolder te halen. Als ik een passage lees, moet ik meteen lachen als ik ook eens dit trucje toepas: ‘ ‘Au’, zegt Janneke, lelijke poes je hebt me gekrabd. Laat eens kijken, zegt Jip. Ja, er komt bloed uit. Wacht maar, zegt Jip. ‘Ik zal het verbinden’. Ik ben de verpleger. Nu moet jij daar gaan liggen.’. Prachtig en ook zo leuk dat vervolgens je kinderen in de war raakten als iemand anders hen voorlas uit ‘Jip en Janneke’. Je geeft daarna aan dat het niet heeft gewerkt. Dit demonstreer je in het zand door te laten zien hoe je zoon als kind met autootjes speelde. Alsof het een tweede natuur is. Lastig om te doorbreken dus.

Ook dat brengt ons weer bij de patronen die we zien in een transformatieproces. Toch mooi hoe dit ons leert dat we soms dingen van een hele andere kant moeten zien. Geen gebaande paden volgen, iets loslaten, iets totaal anders doen om iets nieuws te kunnen ontdekken. Als we verder praten over de zorg voor mensen met een handicap dan zie je mogelijkheden, maar is er ook zorg. Als we spreken over zelfregie dan is het gek dat hulpverleners zich nu meer moeten verantwoorden door in hun verslaglegging op te nemen wat iemand niet kan. Dit alleen omdat we productgefinancierd sturen.

We bespreken de rol van gemeenten en Zorgkantoren. Komt er te veel op gemeenten af? Het doet me tijdens het schrijven denken aan de lessen uit het boekje ‘De droom van Grunewald’ (Siebesma, 2005). Leren wij wel werkelijk van elkaar, in dit geval van Zweden? Het boekje geeft een aantal kritische noten als het gaat om het normalisatieprincipe, het gedachtegoed van Grunewald. Het vertelt de lessen van dit Zweedse vraagstuk en de decentralisatie. Als ik het boekje weer eens doorlees, huiver ik bij de gedachte dat we wellicht ook te weinig stilstaan bij de ‘kwaliteit van bestaan’. Is er voldoende aandacht in ons transformatieproces voor de werkelijke kwaliteit van bestaan van mensen, die op de één of andere manier kwetsbaar zijn geraakt. Kunnen we aangeven welke deskundigheid van het sociaal werk en andere werkers in de sociale sector nodig is? Of gaan we hier gemakkelijk aan voorbij. Siebesma geeft aan: ‘Het ondersteunen van een cliënt op zijn weg naar zelfstandigheid en zelfbeschikking vraagt andere kennis en vaardigheden. Maar verlaging van de professionele  eisen houdt dat allerminst in’.  Wat deze dag betreft een goed samenspel tussen formele en informele zorg. Mèt een kritische kanttekening naar de kracht van de samenleving, als ik de Zweedse lessen ter harte neem!

René, je hebt me geïnspireerd om weer een andere bril op te zetten. Patronen los te laten, procesmatige aandacht te hebben bij deze transformatie in plaats van ons alleen te richten op grootse resultaten. En ja, we waren heroes for one day! Op onze terugweg naar Ommen zien we op een traject van anderhalve kilometer de gevolgen van Bertha. Deze orkaan laat de zomer wankelen en laat een transformatie achter die voor zich spreekt. Alleen weten wij niet van te voren welke bomen zullen vallen. In Jip-en-Janneketaal: ‘Fijn dat we veilig op het terras zitten nadat we de Lemelerberg hebben beklommen. Hier kan de boze wind niet komen’.

Meer lezen:

Siebesma, P. (2005) De droom van Grunewald. Bedum: Scholma Druk.

Schmidt, A.M.G., Westendorp, F. (2009) Een jaar met Jip en Janneke. Amsterdam: Querido uitgeverij.

Far Far Away Etappe 3 op het transformatiepad

Etappe Groesbeek-Gennep

Het mooie van mijn wandelingen op het transformatiepad is dat het spannend is. Het is dinsdag, 5 augustus als ik vroeg in de morgen vanuit het Noorden met de trein naar Nijmegen vertrek. Vandaag wandelend in gesprek met Anouk Poll en Wilco Kruiswijck. Beide werkzaam bij Movisie, een prachtig kennisinstituut waarbij zij zich bezig houden met sociale vraagstukken. Anouk heb ik waarschijnlijk eens ontmoet bij een congres. Ik kreeg van Anouk een enthousiaste mail met de vraag: kunnen we een dag met ons drieën op pad?  Geen vastomlijnde regels op dit transformatiepad dus dat kan ook. We herkennen elkaar in de hal van station Nijmegen aan de wandelschoenen. Een spontane ontmoeting, even koffie halen waarop Anouk voor het eerst zegt; ‘het is nu al leuk’. We raken in gesprek over wat wandelen met een mens kan doen. Mooi, Wilco hoe je vertelt dat je dit hebt ontdekt na verlieservaringen. Je glundert als je zegt, ‘lopen is chill’. Een zoektocht naar jezelf. Beide hebben jullie de Camino gelopen, die ervaring nemen jullie nog dagelijks mee in het werk. Met het organiseren van mini Camini’s hopen jullie iets van wat een pelgrimstocht met je kan doen over te brengen. Mooi hoe jullie dit integreren op een drukke werkdag bij Movisie. In de bus naar Groesbeek ontmoeten we twee Pieterpad wandelaars. Ze zien er professioneel uit en we besluiten om uit de bus te stappen als zij dit ook doen. Ik besef me nu weer eens dat mensen van nature volgers zijn. Je gaat op zoek naar soortgenoten die je kunnen helpen. Er ontstaan vanuit dit soort situaties natuurlijke leiders. In transformatieprocessen zie ik ook natuurlijke leiders. De vraag is wel of deze natuurlijke leiders wel worden erkent in hun rol. En herkennen we ze altijd wel? Het is een leiderschap vanuit natuurlijke systemen en niet vanuit controle en macht. Ook tijdens onze wandeling bespreken we enkele voorbeelden in de sociale sector waarbij leiderschap vanuit controle en macht wordt uitgevoerd. Maar energie krijgen we van de initiatieven die vanuit natuurlijke systemen ontstaan. Ondertussen lopen we langs bronbeekjes op de Sint-Jansberg. Een enorme gevarieerdheid van bossen en voedselrijke hellingen. Op sommige plaatsen voelt het als een mysterieuze plek, en gezamenlijk leggen we de link met het moeras van Shrek. Ik ben vandaag echt Far and Away! En wat een energie geeft dit ons. Anouk je verhaal van een ervaringsdeskundige is me echt ook bij gebleven. Als iemand tien jaar in eenzaamheid doorbrengt en later zijn ervaringen in kan zetten om anderen verder te helpen zijn de tien jaar eenzaamheid opeens geen verspilde tijd. De rol van ervaringsdeskundigen in zorg en welzijn zullen we nog veel meer moeten vorm geven. 

Ervaringsdeskundigen inzetten als helden Wilco. Jij vertelde mij over hoe je zoekt in verhalen naar patronen. Je noemde hierbij het boek van Joseph Campell; De weg van de held. Campell, cultuurfilosoof onderzocht oude mythen, sprookjes en andere verhalen en ontdekte daarin een grondpatroon. Tijdens onze wandeling hebben we het veel over het diepe verlangen wat in elk mens zit om zichzelf te zijn. Een verlangen wat vaak geofferd wordt aan de sociale gemeenschap waar we deel van uit maken. Maar ook vanuit verwachtingen van de mensen om je heen. Dat verlangen wordt af en toe wakker geschud. Dan gaan mensen iets ondernemen en start de reis naar een persoonlijke transformatie. We delen onze ervaringen van persoonlijke transformatieprocessen. Je vroeg je zo mooi af, hoe geven we ons persoonlijke elixer door om iets daarvan door te geven en om  anderen in hun persoonlijke transformaties aan te moedigen. Persoonlijk denk ik dat jullie daar allebei al erg uniek mee om gaan. Als we bijna 10 kilometer hebben gelopen vinden we een heerlijke lunchplek. Een lunch waarin ik door jullie wordt verrast. Jullie verzorgen op afspraak een Camini waar ik 4 tot 10 personen voor mag uitnodigen. Door dit kado maak ik kennis met het Ministerie van Geluk, Welbevinden en Plezier. Een prachtig initiatief en als ik thuis de website lees van dit Ministerie dan voel ik me meteen gelukkiger. We laten het bos voor wat het is en lopen de laatste kilometers langs prachtige velden in de zon. We delen veel kennis en maken ook afspraken hoe we elkaar in de toekomst kunnen inspireren. Als we om half vijf arriveren op station Nijmegen nemen we vrolijk afscheid en roept Anouk nog eens: ‘wat was dit leuk!’ Wat is het leven een kadootje als je LinkedIn contacten zo mag ontmoeten op dit transformatiepad. Op de terugreis naar het Noorden besluit ik dat ik binnenkort met andere ogen naar Shrek ga kijken.

Meer informatie over:

Ministerie van Geluk, Welbevinden en Plezier: mingwp.nl

Movisie: www.movisie.nl

Joseph Campell: De reis van de Held

It's gonna be A Good Day - Etappe 2 op het Transformatiepad

Etappe Rolde-Schoonloo

Een prachtige zomerdag! Jeannette Kuin heeft zich enthousiast voor een etappe gemeld via LinkedIn. Als ik in de auto stap, onderweg naar Rolde zit ik wat te mijmeren! Waar heb ik Jeannette ontmoet? In Groningen in De Confiance komt bij me op maar zeker weten doe ik het niet! Spannend wat deze dag gaat brengen. Onderweg krijg ik al een berichtje; ik heb een mooie schaduwplek voor de auto gevonden en ik wacht op je bij de AH! Als ik aan kom rijden herken ik haar meteen! Vrolijk staat ze mij op te wachten. We rijden in 1 auto naar Schoonloo en besluiten vandaar terug te lopen naar Rolde. In de auto kletsen we er vrolijk op los alsof we elkaar heel goed kennen! En het klopt, ik heb Jeanette inderdaad ontmoet in De Confiance. Ongeveer twee jaar geleden zocht jij contact met mij voor een netwerkgesprek. Over mijn functie ketenondersteuning in Groningen en de ontwikkelingen in het sociale domein in het algemeen. Jij was zoekende op dat moment en vandaag vertel je mij meer over dat moment in je leven waarop jij besloot een andere koers in te zetten. In onze verhalen over het leven zien we parallelle processen als het gaat om transformatie. Transformatie betekent volgens De Dikke van Dale onder andere gedaanteverwisseling - "omzetting, het omzetten van energie, het omzetten van een element in een ander". Ik las eerder ergens dat transformatie in spiritueel opzicht ook iets betekent voor jezelf; een spirituele ONT-wikkeling. Een transformatieproces is dan ook iets wat je lichamelijk, emotioneel, spiritueel en sociaal ervaart. Transformeren kost energie en moed. Dat herkennen we beide. Jij bent opgegroeid met waarden als begeleiden en steunen! Je vertelt heel mooi hoe dit contextueel wordt overgedragen. Maar ook hoe door transformatieprocessen er sterkere banden ontstaan. Jij kreeg hierdoor een sterkere band met je opa. Relaties kunnen dus in een ander perspectief komen te staan. Ik herken dit en vertel je over hoe ik dit heb ervaren. Je benoemt vaak tijdens deze transformatiewandeling het belang van goede zelfzorg. Jij hebt ook op verschillende momenten in je leven ervaren dat het belangrijk is om stil te staan bij jezelf. Wat wil je nu eigenlijk zelf? Beide hebben we ons wel laten leiden door onze omgeving. En tja.. is dit erg? Soms kunnen we voor ons gevoel niet anders. Maar meestal volgt dit op een moment van bewustwording en een transformatie. We zijn ondertussen verdwaald bij de Warme Bossen, haha, ja het is echt heel warm vandaag. Nooitgedacht dat ik bij het plaatsje Nooitgedacht zou kunnen verdwalen. Maar wat is verdwalen, we lopen dan misschien niet op het originele Pieterpad maar hoort dit ook niet bij transformatie. We komen samen wel tot de conclusie dat transformatie verdwalen is. Maar ook als we een modderplas zien, vastzitten in een construct wat energie en creativiteit kost om er uit te komen. Dat lukt niet zonder vies te worden, of als we door het bos lopen door geprikt te worden door de muggen! Dan opeens lopen we op een bospad waar we een enorme mierenkolonie zien. We observeren een poos de mieren en vragen ons af, wie heeft nu eigenlijk de leiding, hoe werken ze samen en is er een leider? Dat vraagt wat research bij thuiskomst. Een kolonie mieren is eigenlijk te beschouwen als een superorganisme. Elke mier blijkt zijn eigen taak te hebben. Een belangrijke taak is het zoeken van voedsel. Mieren laten op hun zoektocht een kleverig geurstofje achter voor de volgende mier. Het stofje vertelt of er verderop een lekkernij ligt, of dat er gevaar dreigt. Naar de plek waar veel voedsel ligt zal na een poosje een snelweg te zien zijn. Collectief succesvol gedrag zit dan in een combinatie van veel mieren, die allemaal willekeurige pogingen doen maar een eenvoudige manier hebben van communiceren met elkaar. 1 mier kan weinig wat geen zwakte is voor de kolonie maar juist een sterkte. Een mierenkolonie laat zien dat intelligent gedrag uit de samenwerking van een hele hoop domme eenheden kan ontstaan. In een artikel in Trouw lees ik een mooie vergelijking. Vervang 'mier'door hersencel en de 'geurstofjes'waarmee hersencellen communiceren, en we kunnen onze eigen hersenen zien als een complex systeem dat emergent gedrag vertoont; bewustwording. (fijn dat ik hierdoor terug kom bij het eerder genoemde bewustwording) In onze samenleving zijn we vaak op zoek naar iemand die de leiding heeft en vinden we het moeilijk te accepteren dat intelligent gedrag geheel toevallig kan ontstaan. Mooie informatie op mijn transformatietocht. Want als we op zoek zijn naar oplossingen in het sociale domein en dit willen vorm geven d.m.v. leiding en sturing dan zullen we niets nieuws ontdekken. Mooie voorbeelden van onderop zijn er genoeg. Jij weet er ook veel te benoemen zoals de denktank 60+Noord en de zorgcoöperatie in Loppersum. Bij alle voorbeelden die we bespreken blijkt lokale inbedding en samen 'eigenaar' zijn belangrijk. Hierbij hebben we ook voorbeelden dat dit compleet wordt overruled door het huidige systeem. Professionals die willen overnemen, organisaties die iets nieuws weg willen zetten in oude structuren. De ervaring heeft ons beide geleerd dat we moeten loslaten. Mensen geen WIFI op de camping de komende weken? Geeft niet, laten we eens niet bang zijn om iets te missen! Jeannette, je bent een prachtige spraakwaterval. Betrokken burger, raadslid en projectsecretaris in de DEAL gemeenten. Maar vooral ook kind en moeder! Bedankt voor je inspiratie! Terwijl ik deze blog schrijf zingt Jason Mraz; Waking up, I stretch my body and aknowledge some aches. It must be something I did yesterday! Ja, dat komt door het verdwalen, wat extra kilometertjes in de warmte gelopen. Maar; It's gonna be a good day!

Foto's: goudkleurige velden, nieuwsgierige koeien, lekker samen lunchen, mooie bomenrij, Nooitgedacht en vrolijke Jeannette!

(bron; Waarom is één mier dom en een hele kolonie slim? 21-08-2008, Bennie Mols)

Transformatiepad: 1e etappe op het transformatiepad Holten- Laren

Het is zover! Vandaag mijn eerste etappe met Jan Hut.  Grappig om af te spreken met iemand die je niet zo goed kent! Benieuwd wat de dag brengt. Tijdens de wandeling wil ik in gesprek over transformatie in de breedste zin. Wat kunnen we leren van transformatie processen in relatie tot het sociale domein. Dagelijks verschijnen er boeken, artikelen met veel abstracte begrippen. Hoe komen we tot woorden die we herkennen. Woorden die we herkennen in processen van transformatie. Persoonlijk heb je ook regelmatig te maken met een transformatie proces. Twee jaar geleden alweer ronde ik mijn Master Social Work af en daar ontstond mijn idee om dit tijdens wandelingen te onderzoeken. Het leuke vind ik om dit te doen met mensen die ik ken via sociale media. LinkedIn is een goed voorbeeld. Ik kom iemand tegen op een congres, het klikt, geanimeerd gesprek over de ontwikkelingen in het sociale domein. Er ontstaat een link via LinkedIn en verder dan volgen via social media komt het vaak niet. Vandaag mijn eerste etappe met Jan. Via hem kreeg ik inspiratie om het Pieterpad hiervoor in te zetten. Het is zijn 20e etappe, Laren Holten staat nog open! Vanaf het moment dat we onderweg zijn raken we in een afwisselend gesprek. En ik maar denken gisteravond dat ik misschien geen gesprekonderwerpen genoeg had. Om iets achter de hand te hebben, vouwde ik gisteravond een vouwdobbelsteen. Misschien weet je dit nog van vroeger, je kunt er vier vingers in doen. Je vraagt hoeveel keer? Je noemt een nummer en hier kun je dan opdrachten plaatsen. Ik bedacht rond het thema transformatie 14 woorden en of stellingen. Goed met mijn transformatiedobbelsteen als back up in mijn rugzak komen we aan op de Holterberg. We starten met koffie met gebak, en meteen wordt ik verrast door een transformatie kadootje gemaakt door Jan! Het gesprek begon vandaag met inspiratie, waar vindt je inspiratie? Ik ben onder de indruk van je verhaal over Art of Hosting. Een krachtige vorm van het benutten van collectieve wijsheid en het zelf organiserend vermogen van mensen. Jan, prachtig hoe je daarmee mensen in hun kracht zet en hoe er gezamenlijk creatief gewerkt wordt aan een centrale vraag. Je hebt prachtige voorbeelden maar je voorbeeld van de lokale supermarkt is prachtig. Wat is het toch gek dat we teveel weg zijn geraakt van het zelf oplossend vermogen van mensen. The Art of Hosting biedt een mooie methodiek maar is vooral ook werken vanuit een bepaalde filosofie. Hier ga ik zeker mee aan de slag! We passeren een huis, ze hebben een kastje vol met boeken en een bankje geplaatst. Prachtig tekstje: Goa zitt’n en rust oe! Vandaag zien we nog meer voorbeelden van het nieuwe delen en je welkom voelen. Ik hoop deze foto’s bij de blog te plaatsen. De retro economie dient zich aan Jan. Beide weten we veel inspirerende voorbeelden te bedenken. Je vertelt veel, ik luister en we genieten van de prachtige omgeving. Nog even een eindje om en we vinden de oudste Eik van Nederland. Vandaag ook mooie ontmoetingen op het transformatie pad. Maar ook; het verschil tussen man en vrouw, ik vraag de weg, jij wilt terug lopen! Thema’s als: achteraan in de rij staan, egoloosheid, gelijkwaardigheid maken deze dag als een leerzame transformatie dag! Maar vooral loslaten, tijd geven en ruimte nemen, Jan!

Start ontmoeting op het Transformatiepad 22-06-2014

Ontmoeting op het Transformatiepad

"Ik maak vandaag tijd vrij om iets te doen wat mij inspireert"

Elkaar ontmoeten, dat doen we steeds meer met sociale media, Twitter, LinkedIn, Facebook etc. Mensen die je hebt ontmoet of die je inspireren op afstand! Ik geniet daarvan, maar soms is het zo heerlijk om het leven real live te delen. Om te sparren over het leven en de tijdsgeest waarin we onze weg zoeken.

Begrippen als transitie en transformatie domineren het sociale debat. Maar hoe doen we dat eigenlijk zelf? 

Wil jij i.p.v. mijn sociale media vriend op afstand zijn, één dag met mij de uitdaging aan gaan om samen stil te staan om die grote begrippen als transitie en transformatie klein te maken. Om inspiratie te delen en door te geven, maar vooral om te leren van de mensen die ik vandaag ontmoet! Geef je dan op voor een etappe van het Pieterpad. Om elkaar te inspireren en kansen te zien in real live!

In mijn blog hoop ik onze inspiratie weer te delen! 

Ik hoop je te ontmoeten! Ina Holtrop

Ontmoeting op het Transformatie pad start op 22 juni 2014.

Meld je aan via: ina.holtrop@gedragsgenerator.nl

Geef je voorkeur aan voor een etappe of afstand!

In overleg gaan we op zoek naar een "inspiratiedag".