Ontmoeting op het Transformatiepad: Far Far Away Etappe 3 op het transformatiepad

Etappe Groesbeek-Gennep

Het mooie van mijn wandelingen op het transformatiepad is dat het spannend is. Het is dinsdag, 5 augustus als ik vroeg in de morgen vanuit het Noorden met de trein naar Nijmegen vertrek. Vandaag wandelend in gesprek met Anouk Poll en Wilco Kruiswijck. Beide werkzaam bij Movisie, een prachtig kennisinstituut waarbij zij zich bezig houden met sociale vraagstukken. Anouk heb ik waarschijnlijk eens ontmoet bij een congres. Ik kreeg van Anouk een enthousiaste mail met de vraag: kunnen we een dag met ons drieën op pad? Geen vastomlijnde regels op dit transformatiepad dus dat kan ook. We herkennen elkaar in de hal van station Nijmegen aan de wandelschoenen. Een spontane ontmoeting, even koffie halen waarop Anouk voor het eerst zegt; ‘het is nu al leuk’. We raken in gesprek over wat wandelen met een mens kan doen. Mooi, Wilco hoe je vertelt dat je dit hebt ontdekt na verlieservaringen. Je glundert als je zegt, ‘lopen is chill’. Een zoektocht naar jezelf. Beide hebben jullie de Camino gelopen, die ervaring nemen jullie nog dagelijks mee in het werk. Met het organiseren van mini Camini’s hopen jullie iets van wat een pelgrimstocht met je kan doen over te brengen. Mooi hoe jullie dit integreren op een drukke werkdag bij Movisie. In de bus naar Groesbeek ontmoeten we twee Pieterpad wandelaars. Ze zien er professioneel uit en we besluiten om uit de bus te stappen als zij dit ook doen. Ik besef me nu weer eens dat mensen van nature volgers zijn. Je gaat op zoek naar soortgenoten die je kunnen helpen. Er ontstaan vanuit dit soort situaties natuurlijke leiders. In transformatieprocessen zie ik ook natuurlijke leiders. De vraag is wel of deze natuurlijke leiders wel worden erkent in hun rol. En herkennen we ze altijd wel? Het is een leiderschap vanuit natuurlijke systemen en niet vanuit controle en macht. Ook tijdens onze wandeling bespreken we enkele voorbeelden in de sociale sector waarbij leiderschap vanuit controle en macht wordt uitgevoerd. Maar energie krijgen we van de initiatieven die vanuit natuurlijke systemen ontstaan. Ondertussen lopen we langs bronbeekjes op de Sint-Jansberg. Een enorme gevarieerdheid van bossen en voedselrijke hellingen. Op sommige plaatsen voelt het als een mysterieuze plek, en gezamenlijk leggen we de link met het moeras van Shrek. Ik ben vandaag echt Far and Away! En wat een energie geeft dit ons. Anouk je verhaal van een ervaringsdeskundige is me echt ook bij gebleven. Als iemand tien jaar in eenzaamheid doorbrengt en later zijn ervaringen in kan zetten om anderen verder te helpen zijn de tien jaar eenzaamheid opeens geen verspilde tijd. De rol van ervaringsdeskundigen in zorg en welzijn zullen we nog veel meer moeten vorm geven.

Ervaringsdeskundigen inzetten als helden Wilco. Jij vertelde mij over hoe je zoekt in verhalen naar patronen. Je noemde hierbij het boek van Joseph Campell; De weg van de held. Campell, cultuurfilosoof onderzocht oude mythen, sprookjes en andere verhalen en ontdekte daarin een grondpatroon. Tijdens onze wandeling hebben we het veel over het diepe verlangen wat in elk mens zit om zichzelf te zijn. Een verlangen wat vaak geofferd wordt aan de sociale gemeenschap waar we deel van uit maken. Maar ook vanuit verwachtingen van de mensen om je heen. Dat verlangen wordt af en toe wakker geschud. Dan gaan mensen iets ondernemen en start de reis naar een persoonlijke transformatie. We delen onze ervaringen van persoonlijke transformatieprocessen. Je vroeg je zo mooi af, hoe geven we ons persoonlijke elixer door om iets daarvan door te geven en om anderen in hun persoonlijke transformaties aan te moedigen. Persoonlijk denk ik dat jullie daar allebei al erg uniek mee om gaan. Als we bijna 10 kilometer hebben gelopen vinden we een heerlijke lunchplek. Een lunch waarin ik door jullie wordt verrast. Jullie verzorgen op afspraak een Camini waar ik 4 tot 10 personen voor mag uitnodigen. Door dit kado maak ik kennis met het Ministerie van Geluk, Welbevinden en Plezier. Een prachtig initiatief en als ik thuis de website lees van dit Ministerie dan voel ik me meteen gelukkiger. We laten het bos voor wat het is en lopen de laatste kilometers langs prachtige velden in de zon. We delen veel kennis en maken ook afspraken hoe we elkaar in de toekomst kunnen inspireren. Als we om half vijf arriveren op station Nijmegen nemen we vrolijk afscheid en roept Anouk nog eens: ‘wat was dit leuk!’ Wat is het leven een kadootje als je LinkedIn contacten zo mag ontmoeten op dit transformatiepad. Op de terugreis naar het Noorden besluit ik dat ik binnenkort met andere ogen naar Shrek ga kijken.